Ayaklarımın altına çividen yollar, gök kubbeme bombadan bulutlar mı koydun Allah'ım. Mürekkebi keder bilip mi yazdın alın yazımı? Oksijenini çektiğim dünya yakıyor ciğerlerimi, umutsuz yarınları taşıyorum damarlarımda. Kaderim rayından çıkmış sürükleniyor da üzerime kendime sığınacak bir mabet, içine sığacak bir mezar bulamıyorum. Şu coğrafya beni sevmedi, ne yapsam sevmiyor. Oysa ne farklıydı hayallerim. Ortancalar yetiştirip koyacaktım pencereme. Şimdi şu evin her yanı diken. Bu şehrin havasını soluyup güzel anılar koyacaktım çantama, şimdi şu şehre dair her şey kâbus. Öyle ki ne geldiğim yere dönmek istiyor, ne de burada yaşayabiliyorum. Kaçacak bir yerim olsa kaçacağım, kanatım olsa kuş olup göçeceğim. Tanrım, duyuyor musun? Gecenin karanlığı çöküyor üzerime, bulutlar bombadan yağmurlarını göz kapaklarıma düşürmeye başladı bile. Ne zaman bir uykuya dalsam savaş yeri oluyor ya rüyalarım, yine o uykulara dalmak üzereyim. Bin rüyadan uyansam bin birinciye dalamayacak vaziyetteyim. Bin harpten çıksam, bin birinci de mağlup olacağım. Bak bin savaşa göğüs germişliğimi biliyorsun, bir fazlasıyla sınama beni. Dayanamıyorum. Tanrım beni duyuyor musun?
allam yaa ne karamsar bir dil aman aman :) kaç git o şeerden :)
YanıtlaSilAh biliyorsun beni. Mizacım pesimist benim!
Sil