24 Ocak 2018 Çarşamba

İÇSEL PARADOKS


İklimi değişiyor gönül coğrafyasının. Yazgı deme buna, kadere sığınmayacak kadar büyüyeli oldu epey vakit. Olsa olsa hatadır bu, henüz suç işleyecek kadar da büyük sayılmam. "Genç"lik kılıfı olur çalınmış bazı minarelerin. Şimdiden söylüyorum fakat sana, gün geçtikte her şey daha zor olur; sevmek mesela. Yarınlar adına sağlam düğümler atmaya çalıştıkça nasır tutuyor avuç içlerim hasır ipler arasında. Dün var etmedim hiçbir şeyi ama yarın yok edebilme iktidarı sarsıyor sadakatimi. Görüyorsun bu gökyüzü çelikten bir miğfer gibi. Kaçsan kaçamıyor, uçsan göçemiyorsun. Haktan ziyade borca giriyor sanki saadet vaat eden her an yahut ben hayatımın matematiğini böyle yapıyorum. Kötü günlerin bir karşılığı olmaz çünkü hatalarının akıbetidir ama iyi günlerin de hep bir öç almaya gebe. Şükürsüzlük edemem birkaç vakittir taze yaram yok ama sanki hiç ummadığım anda, en sağlam dediğim yerden alınacak öcüm. 
Korkuyorum, en çok kendimden. Bu coğrafyayı evvelden beri tanırım, ahir zamandan korudum; ateşlerden yürüdüğüm anlarda bile bir köşesine isi sinmedi kirli dünyanızın. Şimdi düz yolda kaldırıp atasım, benzin döküp yakasım geliyor. Bundan sonra yazgının mevzu bahis olduğu yerler suça girecek biliyorum. Çünkü hiçbir hata böyle şuurlu yapılmaz. 





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder