GÖÇ

Ömründe bir gün bir acı, kağıt gibi kesip atacak geceyi en orta yerinden. Arştan üzerine belalar yağarken uykuya dalmadan evvel ölmüş olmayı isteyeceksin Müzeyyen. Kundakta bir bebek kadar titriyorsun üzerine kederlerin. Elem dediğimiz şey ilgiden beslenir öğrenmedin mi? Bak bunca zaman içinde yaşattıkların seni boğar, seni şu kentin meydanında dar ağacına asar hale geldi. Bir senin hayallerin infilak etmiyor geceleri, herkesin uykusu kendine mezar. Ya kendini çok değerli sanıyor, ya derdini gözünde büyütüyorsun. Orta yerinden kan kusan şu gece bile derdin derya deniz olduğu coğrafyadan kalkıp günün boynuna dolanıyorken senin dizlerinin yaralarına morfini yok bu dünyanın. Çocukluğunun üzerinden çok zaman geçti. Sen o defteri insanların içinde ağladığın an sana ağlama diyen bir ses duymadığında yahut "gidesim var" dediğinde ne çalacak bir kapı ne de kalmaya bir sebep göremediğinde kapattın. Seni tanırım. İçinde yüzyıllardır yanan Bizans ateşiyle dışında ezelden beri senin olan etten duvarın arasında sıkışıp kalmışlığın var. Müzeyyen ya ruhu salacaksın bedenden ya söndüreceksin o ateşi. Seni senden başkası, seni benden ötesi kurtaramaz bu kasvetten. Dik söküğünü karanlığın, öp gecenin yarasını son kez. Bu vasat dünyadan henüz kirletemediğimiz bir diyara göç ediyoruz. 


Damien Rice-Cheers Darlin